 |
| Św. Kutbert z Lindisfarne |
Już w najbliższy weekend w tynieckim
skryptorium rozpoczną się kolejne warsztaty kaligrafii, prowadzone przez Panią
Barbarę Bodziony, na które serdecznie zapraszamy.
Najbliższe spotkanie będzie poświęcone uncjale wg. Ewangeliarza św. Kutberta. Z tego powodu korzystamy z okazji aby
szanownym czytelnikom niniejszego bloga zaprezentować postać świętego Kutberta, a przede wszystkim Ewangeliarz, który jemu został przypisany.
Lindisfarne, wyspa u północno-wschodnich
wybrzeży Anglii, zwana także Świętą Wyspą ponieważ istniał tam klasztor
zbudowany w VII wieku przez świętego Aidana, misjonarza wśród Celtów.
W roku 875 na Lindisfarne napadli
Duńczycy. Mnisi ratując się przed najeźdźcami uciekli z klasztoru zabierając ze
sobą doczesne szczątki św. Kutberta (ok. 634 – 687r.), najpopularniejszego w
owym czasie świętego północnej Anglii.
 | ||||
| Ruiny opactwa w Lindisfarne |
Po długich i dalekich
peregrynacjach ciało świętego ostatecznie spoczęło w katedrze w Durham.
W roku
1104 otwarto sarkofag świętego, znajdując wewnątrz niewielkich rozmiarów
Ewangelię św. Jana, znaną od tego czasu jako Ewangeliarz św. Kutberta.
Przynajmniej z kilku powodów jest
on wyjątkowym rękopisem. Jest to najstarsza
europejska książka zachowana w oryginalnej oprawie, która, w dodatku,
znajduje się w bardzo dobrym stanie.
Mierzący zaledwie ok. 14 na 9 cm Ewangeliarz stanowi jeden z najmniejszych znanych manuskryptów z kręgu kultury
anglosaskiej.
Rękopis jest nie tylko mały ale i
skromnie wykonany. Na 94 welinowych kartach in folio, zapisanych piękną uncjałą
darmo szukać iluminacji czy też innych form wyraźnego zdobienia.
 |
| Ewangeliarz św. Kutberta. Oprawa i jedna ze stron |
Przez
wieki uważano, że Ewangeliarz był prywatną własnością świętego Kutberta i wraz
z nim pochowany. Dzisiaj jednak uważa się, że spisano go niedługo po smierci świętego
i umieszczono w jego trumnie jako dar już później.
Więcej na pewno będzie można dowiedzieć się podczas warsztatów kaligrafii. Zapraszamy!
